PRZYRODA AFRYKI

Rys. : Oliwia

Rys.: Oliwia

Szympans – rodza dużej, człekokształtnej małpy wąskonosej z rodziny człowiekowatych, obejmujący dwa odrębne gatunki: szympans zwyczajny (Pan troglodytes) i szympans karłowaty (Pan paniscus). Terenem naturalnego występowania obydwu gatunków jest zachodnia i środkowa Afryka równikowa – od Sierra Leone i Gwinei przez dorzecze Kongo do Jeziora Tanganika i Jeziora Wiktorii. Żyją w żunglach, na sawannie oraz w górskich lasach.

Wzrost – samiec do 170 cm, samica do 130 cm, średnio 90 cm.

Waga – w stanie dzikim: samiec do 40 kg, samica ok. 30 kg, w niewoli: samiec do 90 kg, samica do 80 kg^..Futro zwykle czarne, z wiekiem siwieje, a u starych osobników włosy wypadają (łysieją). Twarz nieowłosiona.

Typową cechą zachowania szympansów jest budowa gniazd, umieszczonych na drzewie od 5 do 40 m nad ziemią. Zbudowane są z powyginanych i połamanych gałęzi splecionych tak, że tworzą one platformę, pokrywaną następnie drobnymi gałązkami. W porze deszczowej wędrujące zazwyczaj szympansy budują dzienne gniazda, w których spędzają większość czasu. Resztę poświęcają na poszukiwanie rozmaitego pożywienia w pobliżu dolnego piętra lasu. Gromady szympansów mają skomplikowaną organizację społeczną. Rozpraszają się w poszukiwaniu pokarmu lub „zaopatrują się” na określonym, stałym obszarze. Potrafią zapamiętać dokładną lokalizację produkujących najwięcej owoców drzew, spośród ponad 12 000 innych. Mogą decydować się na dłuższe podróże, by dotrzeć do miejsc, w których znajdują się ich ulubione drzewa. Szympans, uważany za najbardziej ekspresyjne ze zwierząt, okazuje uczucia wieloma gestami i minami. Wydęcie warg w odruchu zaciekawienia lub niesmaku można porównać do wyrażanych w podobny sposób przez człowieka sceptycyzmu lub wątpliwości. Uśmiech oznacza zadowolenie. Kiedy jest zamyślony lub zaniepokojony przybiera najmniej dramatyczną ze wszystkich min. Szympansowi, jakby uśmiechniętemu od ucha do ucha, wcale nie jest do śmiechu; przeciwnie, jest wtedy najprawdopodobniej strapiony lub nieszczęśliwy. Małe szympansy znajdują się w centrum uwagi stada. Często inne młode opiekują się nimi równie troskliwie jak matki. Szympansy zaczynają się wzajemnie pielęgnować w wieku około 10 miesięcy. Żyją do 40 lat.

Źródło: Wikipedia

Rys.: Ola

STRUŚ

Ubarwienie: samiec – czarne, jedynie pióra na końcach skrzydeł i ogona białe; samica – cała brązowa, końce wszystkich piór jasne. Głowa, górne 2/3 szyi i nogi nagie. Barwa skóry pozwala odróżnić poszczególne podgatunki. Posiada dwa palce u stopy; większy – odpowiednik palca środkowego – potężny, zaopatrzony w pazur, mniejszy – odpowiednik palca zewnętrznego, pozbawiony pazura. Ma doskonały wzrok – widzi dobrze na odległość do 5 km. Zwykle w stadach po 5–6 osobników (jeden samiec z haremem), w towarzystwie innych zwierząt. Rzadko stada do 50 sztuk. Są to największe i najszybsze nielotne ptaki lądowe. Na dłuższych dystansach biegają z prędkością 50 km/h, a w sprincie nawet 70 km/h^. Mogą żyć do 75 lat.
Zagrożony, struś ucieka, ale może też zadać obrażenia, a nawet zabić swoimi silnymi nogami. Może kopać tylko do przodu. Wbrew powszechnemu przekonaniu strusie nie zakopują głowy w piasek, aby uniknąć niebezpieczeństwa^. Ten mit prawdopodobnie pochodzi od Pliniusza Starszego (23–79 n.e.), który napisał, że strusie "wyobrażają sobie, kiedy wetkną głowę i szyję w krzaki, że całe ich ciało jest ukryte". Opinia ta może być skutkiem błędnej interpretacji wkładania przez strusie głowy w piasek, aby połykać piasek i otoczaki, lub, jak sugeruje Natonial Geographic, ich obronnego zachowania leżenia nisko, tak że z pewnego dystansu może się wydawać, że zakopały głowę^. Innym wytłumaczeniem jest zachowanie ptaka podczas upału, kiedy to układa na piasku wyciągniętą szyję i głowę.


Źródło : Wikipedia.pl

Rys. : Patrycja

Rys. : Ania

Żyrafa (Giraffa camelopardalis) – afrykański ssak parzystokopytny z rodziny żyrafowatych, najwyższe zwierzę lądowe i największy z przeżuwaczy żyjących w czasach nowożytnych. Jego epitet gatunkowy odnosi się do przypominającego wielbłąda wyglądu i łat na futrze, właściwych lampartowi (leopardowi, Panthera pardus). Gatunek ten wyróżnia się bardzo długą szyją, osiąga 5-6 m wysokości
i masę (średnio) 1600 kg w przypadku samców i 830 kg w przypadku samic. Źródłosłów polskiej nazwy „żyrafa”, francuskiej girafe i włoskiej giraffa, jak i angielskiej „giraffe” sięga języka arabskiego, w którym występuje słowo zarafa , być może pochodzące z jednego z języków Afryki. Tłumaczy się je jako „szybki chodziarz".Żyrafa zazwyczaj zasiedla sawanny, tereny trawiaste i otwarte tereny drzewiaste.
W czasie pory deszczowej jedzenia jest pod dostatkiem i żyrafy bardziej się rozprzestrzeniają, zaś podczas pory suchejgromadzą się w rejonie koncentracji drzew wiecznie zielonych i buszu. Matki starają się pożywiać na terenach otwartych, prawdopodobnie z uwagi na łatwość wypatrzenia tam drapieżnika. Zmniejsza to jednak efektywność pobierania pokarmu. Należąc do przeżuwaczy, zwierzę najpierw przeżuwa pokarm, po czym połyka go. Po nadtrawieniu na wpół strawiony pokarm wraca do jamy ustnej, gdzie zostaje powtórnie przeżuty.
Żyrafy cieszą się zwykle dłuższym życiem w porównaniu z innymi przeżuwaczami, sięgającym na wolności 25 lat. Z powodu swych rozmiarów, dobrego wzroku i silnych kopnięć osobniki dorosłe zazwyczaj nie padają ofiarą drapieżników. Mogą jednak stać się zdobyczą lwów.Żyrafy i ludzie oddziaływali na siebie przez tysiąclecia. Buszmeni z południowej Afryki znają medyczne tańce nazwane imionami zwierząt. Taniec żyrafy wykonuje się w celu leczenia chorób głowy. Wiele afrykańskich opowieści ludowych stara się wyjaśnić, jak żyrafa stała się tak wysoka. Jedna z historii ze wschodniej Afryki opowiada, że żyrafa wyrosła tak wysoko od jedzenia zbyt wielu magicznych ziół.

źródło: www.wikipedia.pl

Wielka piątka Afryki (ang.The Big Five of Africa) 

– określenie obejmujące pięć gatunków dużych ssaków, 

zamieszkujących Afrykę: afrykańskiego słonia sawannowego, 

nosorożca, lwa, bawoła, lamparta. Zwierzęta te tradycyjnie 

uważane są za najgroźniejsze na kontynencie, co jednak nie 

odpowiada w pełni prawdzie, jako że najwięcej osób w Afryce
zabijają niezaliczone do wielkiej piątki hipopotamy. Głównym
kryterium wyboru gatunków nie były osiągane rozmiary, lecz
stopień trudności i ryzyka związanego z ich upolowaniem.
Zwierzęta wielkiej piątki znane są ze swej waleczności, zwłaszcza
kiedy bronią swych młodych lub kiedy zostaną zranione.
Cała piątka należy do najbardziej niebezpiecznych zwierząt świata.

LEW

Duży, mięsożerny gatunek ssaka lądowego występujący 

głównie w Afryce i Indiach. Jedyny kot żyjący w zorganizowanych 

grupach rodzinnych, zaliczany do tzw. wielkiej piątki Afryki.
Ich ciało ma długość od 200-330 cm, masa ciała dla samców
wynosi 150-250 kg, a dla samic 100-160 kg. Lew jest bardzo 

dużym kotem ustępującym rozmiarami jedynie największym
podgatunkom tygrysa. 

Pierwotne lwy prawdopodobnie nie miały grzywy.Ten element 

w ich wyglądzie pojawił się pomiędzy 320 000 a 190 000 lat 

temu. Lwia grzywa jest uważana za przejaw zdrowia samca, im 

bujniejsza, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ja osobnik. 

Sierść lwa jest jasnobrązowa i biała na brzuchu. Doniesienia 

o istnieniu białych lwów na terenie Afryki były znane od stuleci. 

Pierwszy udokumentowany przypadek napotkania białego lwa 

pochodzi z 1928 roku. W trakcie wieloletnich obserwacji lwów 

w Serengeti badacze stwierdzili, że największą przeżywalność 

młodych uzyskują stada, w których są co najmniej trzy 

współpracujące ze sobą lwice. W obronie stada przed intruzami 

lwice stają razem z samcami. Najsilniejsze samce występują do 

przodu, a reszta stada staje za nimi. Większą cześć

czasu spędzają odpoczywając - około 20 godzin w ciągu doby.

Na terenach otwartych lwy polują głównie w nocy. Jako

mięsożercy polują na ssaki kopytne,jak antylopy, zebry,

gazele, bawoły afrykańskie, żyrafy i guźce.

Lew był jednym z pierwszych zwierząt portretowanych

przez człowieka.

Rys. Omena

Rys. Michał

SŁOŃ AFRYKAŃSKI

Gatunek ssaka z rodziny słoniowatych Największe współcześnie
żyjące zwierzę lądowe. Zwierzę stadne, zamieszkuje afrykańską
sawannę, lasy i stepy od południowych krańców Sahary po
Namibię, północną Botswanę i północną część Afryki.
W starożytności wykorzystywane jako zwierzęta bojowe.
Słoń żyje w grupach rodzinnych. Konflikty między pojedynczymi
osobnikami rozstrzygane są na ogół w sposób pokojowy. Zwierzę
stojące niżej w hierarchii stada ustępuje zazwyczaj stojącemu
wyżej, kiedy tylko dostrzeże, że ten wykonuje niebezpieczne gesty,
takie jak zwijanie trąby czy wzbijanie tumanów kurzu. W takich
chwilach można usłyszeć charakterystyczne dla słoni trąbienie.
Gesty te wykonywane są także dla odstraszenia przeciwnika.
Słoń jest roślinożerny, żyje do 70 lat. Wydaje odgłosy:głębokie
chrząkanie jako stałą formę komunikacji i trąbi, gdy jest
zdenerwowany.
Uszy sięgają do 1,5 m długości i służą do termoregulacji,
czyli chłodzenia. Trąba służy do oddychania, wąchania, picia
i "kąpieli" jak również do zbierania pożywienia i zrywania gałęzi
z wyższych partii drzew.
Obecnie największym zagrożeniem dal słoni jest człowiek. Słonie są
zagrożone w wyniku niszczenia środowiska i kłusownictwa.

źródło: wikipedia.pl